Οι διακρίσεις κατά των γυναικών αποτελούν μια επίμονη πραγματικότητα τόσο στο σπίτι όσο και στον χώρο εργασίας, αντανακλώντας μια κοινωνική δομή βαθιά ριζωμένη στις έμφυλες προκαταλήψεις. Αυτές οι διακρίσεις δεν περιορίζονται σε επαγγελματικά ή οικονομικά μειονεκτήματα, αλλά εκδηλώνονται και μέσω σωματικής, ψυχολογικής και συναισθηματικής βίας, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια στα θύματα.
Στον χώρο εργασίας, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια στην κατάληψη ηγετικών θέσεων και στην ισότητα των αμοιβών. Σύμφωνα με στοιχεία του Βραζιλιάνικου Ινστιτούτου Γεωγραφίας και Στατιστικής (IBGE) για το 2022, οι γυναίκες κατέχουν μόνο το 38,4% των διευθυντικών θέσεων στη Βραζιλία. Επιπλέον, η μελέτη «Γυναίκες στην Αγορά Εργασίας» του IBGE αποκάλυψε ότι, το 2023, το μέσο μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών ήταν 21,4%, με τις γυναίκες να κερδίζουν λιγότερα από τους άνδρες σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης.
Η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών παραμένει ένα ανησυχητικό πρόβλημα. Σύμφωνα με το Φόρουμ Δημόσιας Ασφάλειας της Βραζιλίας, το 2023, καταγράφηκαν 1.341 κρούσματα γυναικοκτονίας στη Βραζιλία, επιπλέον των 72.530 κρουσμάτων εκούσιας σωματικής βλάβης στο πλαίσιο ενδοοικογενειακής βίας. Αυτά τα στοιχεία αντικατοπτρίζουν όχι μόνο τη σοβαρότητα της κατάστασης αλλά και την επείγουσα ανάγκη για δημόσιες πολιτικές και δράσεις για την προστασία και την υποστήριξη των θυμάτων.
Στην αγορά εργασίας, εκτός από το χάσμα αμοιβών και ευκαιριών, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν επίσης τόσο συγκαλυμμένες όσο και εμφανείς διακρίσεις. Πολλές αναφέρουν ότι παραβλέπονται στις διαδικασίες προαγωγής λόγω του φύλου τους, εκτός από το ότι υποφέρουν από ηθική και σεξουαλική παρενόχληση. Αυτή η πραγματικότητα αποθαρρύνει την επαγγελματική ανάπτυξη και συμβάλλει σε ένα αίσθημα ανασφάλειας και υποτίμησης.
Για την καταπολέμηση αυτών των προβλημάτων, είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν ισχυρές και αποτελεσματικές πολιτικές ισότητας των φύλων, τόσο σε εταιρείες όσο και σε κυβερνητικό επίπεδο. Αυτό περιλαμβάνει προγράμματα ευαισθητοποίησης σχετικά με τη βία λόγω φύλου, ψυχολογική και νομική υποστήριξη των θυμάτων, καθώς και κίνητρα για την προώθηση της ισότητας των αμοιβών και των ευκαιριών επαγγελματικής εξέλιξης για τις γυναίκες.
Ο νόμος Maria da Penha (Νόμος αριθ. 11.340/2006) αποτελεί παράδειγμα δημόσιας πολιτικής που στοχεύει στην προστασία των γυναικών από την ενδοοικογενειακή βία. Ωστόσο, αυτές οι πολιτικές πρέπει να επεκταθούν και να ενισχυθούν για να διασφαλιστεί ένα ασφαλές και σεβαστό περιβάλλον για τις γυναίκες τόσο στο σπίτι όσο και στην εργασία.
Πηγές:
- Βραζιλιάνικο Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής (IBGE). (2022). Οι γυναίκες στην αγορά εργασίας.
- Φόρουμ Δημόσιας Ασφάλειας της Βραζιλίας. (2023). Επετηρίδα Δημόσιας Ασφάλειας της Βραζιλίας.
- Βραζιλία. Νόμος αριθ. 11.340, της 7ης Αυγούστου 2006. (Νόμος Maria da Penha).
